حذف
- بررسی تخصصی
- نظرات کاربران
ژل سونوگرافی چیست؟
ژل سونوگرافی پلی ژل یک معاینه آسان و بدون درد است، اما به دلیل ژلی که روی پوست مالیده می شود، ممکن است کمی کثیف شود. سوالی که اغلب در بخش اولتراسوند می شنویم این است که “چرا باید از ژل سونوگرافی استفاده کرد؟” پاسخ ساده تر از آن چیزی است که فکر می کنید.امواج صوتی به خوبی در هوا حرکت نمی کنند. و در حالی که ممکن است فکر کنید وقتی کاوشگر روی پوست است هوا وجود ندارد، موهای ریز و پوست خشک تعداد زیادی از هوا را در خود جای می‌دهند. ژل به عنوان یک اتصال دهنده عمل می کند، هوا را از بین می برد و یک پیوند بین پروب اولتراسوند و پوست ایجاد می کند. همچنین استاتیک را کاهش یا حذف می کند. این ماده رسانا به امواج صوتی اجازه می دهد تا مستقیماً به بافت های زیر پوست بروند و به ما امکان می دهد تصاویر واضحی از اندام(های) مورد نظر بدست آوریم .
ژل اولتراسوند ماده غلیظی است که از آب و پروپیلن گلیکول تشکیل شده است، یک ترکیب مصنوعی که اغلب در مواد غذایی و محصولات آرایشی یا بهداشتی یافت می شود. دارای قوام چسبنده است و به آن اجازه می دهد بدون چکه کردن یا ریختن روی پوست پخش شود. ماندگاری ژل ۵ سال است. با این حال، برای اهداف کنترل عفونت، پیشنهاد می شود که ظرف ۲۸ روز پس از باز شدن بطری استفاده شود. در بخش اولتراسوند، روی هر بطری به محض باز شدن، تاریخ انقضا را می نویسیم.
هوا و ژل سونوگرافی
هوا دشمن اولتراسوند است. این به چند اصل فیزیکی اساسی امواج صوتی مربوط می شود. برای درک این موضوع، اجازه دهید ابتدا به اصول اولیه بازگردیم.
دلیل اینکه دستگاه اولتراسوند ما یک تصویر تولید می کند این است که هر جا که تغییر ناگهانی در امپدانس آکوستیک ایجاد شود، بازتاب های بزرگ رخ می دهد. مرزهای بین بافت‌ها به‌عنوان مرز در صفحه نمایش ما دیده می‌شوند، تنها به دلیل عدم تطابق صوتی بین یک رابط و رابط بعدی – برای مثال، بین مایع موجود در مثانه و دیواره مثانه.
دو مورد از بزرگترین تغییرات در امپدانس صوتی در بدن زمانی است که سونوگرافی با هوا یا استخوان مواجه می شود. به همین دلیل است که بازتاب های روده یا استخوان اسکلتی جنین، سفید روشن نشان می دهد. انعکاس ممکن است به حدی باشد که یک سایه صوتی در پشت آن ایجاد کند – یعنی بازتاب و جذب با هم ۱۰۰٪ انرژی اولتراسوند را تشکیل می دهند، به طوری که هیچ امواج اولتراسوند قادر به عبور از آن نیست و در نتیجه یک ناحیه تاریک – یا سایه – دیستال ایجاد می کند. به شی این یک منظره مخصوصاً در هنگام اسکن قفسه سینه جنین است.
به طور ساده، هر چه شیء در مانیتور شما روشن‌تر باشد، بازتاب آن بزرگ‌تر است (و از این رو تفاوت بین امپدانس صوتی امواج صوتی شما و جسمی که در حال تصویربرداری هستید، بیشتر است). هرچه تاریک‌تر باشد، بازتاب‌های کمتری دریافت می‌کنید (و در مورد ساختارهای پر از مایع، هیچ اکو دریافت نمی‌کنید).
واضح است که اگر امواج اولتراسوند شما با هوا بین مبدل و حیوان مواجه شود، اکثریت قریب به اتفاق انرژی اولتراسوند شما مستقیماً به شما باز می گردد. احتمالاً هنگامی که برای اولین بار دستگاه خود را روشن می کنید متوجه شده اید که تمام چیزی که روی صفحه نمایش خود می بینید انعکاس های سفید روشن است – این در واقع یک انعکاس واحد از تمام انرژی اولتراسوند شما است و “بازتاب” ظاهری بعدی، مصنوع طنین است. اگر بخواهید کاوشگر خود را فقط یک میلی متر یا بیشتر از پوست سگ خود نگه دارید، یا حتی آن را به آرامی و بدون ژل روی پوست قرار دهید، متوجه خواهید شد که چقدر انرژی اولتراسوند در این رابط سر و هوای منفرد کاوشگر از دست می رود.
امپدانس آکوستیک با چگالی و سفتی یک محیط تعیین می شود. در اینجا نیازی به ذکر مثال های ریاضی نیست. کافی است بگوییم، اگر چگالی و سفتی یک ماده با ماده دیگر بسیار متفاوت باشد، یک عدم تطابق صوتی بزرگ، و در نتیجه یک پژواک بزرگ حاصل خواهد شد. کاملا واضح است که خواص بافت نرم از نظر چگالی و سفتی آن با هوا بسیار متفاوت است.
فیزیکدانان اولتراسوند اغلب در مورد ضریب بازتاب دامنه صحبت می کنند که نسبت فشار منعکس شده به فشار فرودی است. بین اکثر رابط های بافت نرم، ضریب بازتاب دامنه کمتر از ۱٪ است (Hoskins, Martin & Thrush, 2010)، به این معنی که بیش از ۹۹٪ از انرژی اولتراسوند به داخل بدن می رود – و از این رو پژواک و در نتیجه تصاویر بیشتری تولید می کند. با این حال، بین بافت نرم و هوا، ۹۹.۹٪ است.
